تعیین اولویت‌های پژوهشی پرستاری از دیدگاه پرستاران شاغل

زمینه: امروزه تعیین اولویت های پژوهشی از اصول استراتژیک رهبری در هر ساختار پژوهشی می باشد. از آنجا که هنوز سیاست پژوهشی معروفی بر اساس اصول علمی در رشته پرستاری انجام نگردیده است. مطالعه حاضر در جستجوی یافت یک چارچوب اولویت بندی محورهای پژوهشی برای گروه پرستاری می باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، پرستاران شاغل در بخش های آموزشی و درمانی شهرستان بوشهر به روش دلفی در دو نوبت به پرسشنامه پاسخ دادند (208 نفر در مرحله اول و 174 نفر در مرحله دوم). پرسشنامه شامل مجموعه ای از عناوین پژوهشی جهت اولویت بندی براساس 9 ویژگی درخواستی (اهمیت موضوع تحقیق، نقش در تغییر سلامت جامعه، در دسترس بودن اطلاعات از پیش موجود، ایجاد تغییر در پرستاری، وجود پتانسیل مشارکت با دیگر مراکز، تمرکز بر نیازهای جامعه، وجود قوانین و دستورالعمل های حمایت کننده، توجیه اقتصادی، احتمال بکارگیری نتایج حاصل) با شاخص امتیاز دهی بر مبنای مقیاس سه قسمتی (عالی، خوب، کم) و یک سؤال باز بود. یافته‌ها: محورهای پژوهشی که بالاترین رتبه را به ترتیب به خود اختصاص دادند، عبارت بودند از : 1) پرستاری و آموزش؛ 2) پرستاری و آموزش به مددجو؛ 3) جایگاه پرستار در سیستم خدمات بهداشتی درمانی؛ 4) پرستاری و دارو درمانی؛ 5) مدیریت پرستاری و ارتقاء کیفیت؛ 6) پرستاری و مراقبت؛ 7) پرستاری و بحران (حوادث غیرمترقبه)؛ 8) پرستاری و پژوهش؛ 9) خطرات شغلی در بین کارکنان پرستاری؛ 10) نقش پرستار در ارتقاء سلامت جامعه. نتیجه گیری: روش دلفی برای تعیین اولویت های پژوهشی پرستاران روشی سودمند بوده و بر اساس این شیوه، موضوعات مرتبط با آموزش پرستاری و تعیین جایگاه پرستار در خدمات بهداشتی و درمانی از محورهای پر اولویت پژوهشی در گروه پرستاری می باشند.